Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Για σήμερα τίποτα...

 Αυτές τις γιορτινές μέρες που είχα όρεξη να κάτσω στον καναπέ μου ήσυχα και ωραία με τα βιβλιαράκια μου και να διαβάζω με τις ώρες, δεν τα κατάφερα! Αρχικά πλησιάζει ο καιρός για εξεταστική, όχι ότι σκοτώνομαι στο διάβασμα, αλλά νιώθω τύψεις να πιάνω κάποιο βιβλίο στα χέρια μου και να ξέρω ότι δεν είναι της σχολής. Συγχρόνως δεν υπολόγισα ποτέ τον παράγοντα "συγγενείς". Ο κάθε Έλληνας καταλαβαίνει πως αυτές οι γιορτινές μέρες σημαίνει παρέλαση από συγγενολόι, που συνήθως αποτελείται από παππούδες, γιαγιάδες και παιδάκια που όλοι μαζί καταφέρνουν να κάνουν μεγαλύτερη φασαρία και από συναυλία...
 Και από την άλλη το βιβλίο που έπιασα στα χέρια μου αυτή την εβδομάδα ήταν μια απογοήτευση οπότε δεν μπόρεσα να το τελειώσω. Ήταν το "Πρωτοχρονιάτικα και άλλα διηγήματα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Δεν φταίει το γεγονός ότι ήταν Παπαδιαμάντης, αλλά το ότι ήταν διασκευασμένο στη νεοελληνική και δεν παρουσίαζε το ίδιο αποτέλεσμα. Από εδώ βγαίνει και το συμπέρασμα ότι κάποια κείμενα είναι μεγάλο λάθος να τα διαβάζουμε στη νεοελληνική, καλύτερα να μην μπούμε στον κόπο να τα ξεκινήσουμε.
 Ελπίζω μέχρι την επόμενη εβδομάδα να τα έχω καταφέρει και να διαβάσω κάτι ολοκληρωμένα και να γράψω την άποψή μου πάνω σε ένα κείμενο...

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Τρεις Αδελφές

ΒΕΡΣΙΝΙΝ
...Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε πώς θα είναι η ζωή μετά από μας- ας πούμε σε διακόσια, τριακόσια χρόνια.
ΤΟΥΖΕΝΜΠΑΧ
 Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο. Οι άνθρωποι που θα 'ρθουν ύστερα από μας θα πετούν με αερόστατα, θα φορούν διαφορετικά σακάκια, θα ανακαλύψουν ίσως μια έκτη αίσθηση και θα την αναπτύξουν. όμως η ζωή θα παραμένει ίδια: κοπιαστική, μυστηριώδης κι ευτυχισμένη. Μετά από χίλια χρόνια οι άνθρωποι θ' αναστενάζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο καθώς θα λένε: "Αχ, τι δύσκολη που είναι η ζωή!" μα θα φοβούνται ακριβώς όπως και σήμερα το θάνατο και δε θα θέλουν να πεθάνουν.
ΒΕΡΣΙΝΙΝ
 Δεν ξέρω πως να σας το πω. Εγώ πιστεύω πως τα πάντα πάνω στη γη θ' αλλάξουν σιγά σιγά. Αυτές οι αλλαγές άρχισαν ήδη να συντελούνται μπροστά στα μάτια μας. Σε διακόσια, τριακόσια ή και σε χίλια χρόνια -δεν έχει σημασία- θ' αρχίσει μια νέα ευτυχισμένη ζωή. Εμείς φυσικά δεν θα την απολαμβάνουμε, όμως ήδη ζούμε, εργαζόμαστε και υποφέρουμε γι' αυτήν, είμαστε οι δημιουργοί της! Αυτό και μόνο δίνει κάποιο νόημα στην ύπαρξή μας και αν θέλετε, αυτή είναι η ευτυχία μας.
 
Εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης το 1901

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Είναι γιορτές...ώρα για βιβλία!

Τα Χριστούγεννα δεν είναι από τις αγαπημένες μου γιορτές. Βασικά δεν μου αρέσουν, όλη αυτή η μανία κατανάλωσης, τα κιτς φωτάκια σε κάθε σπίτι και μαγαζί, το "νόημα" των γιορτών που μόλις σβήσουν τα φώτα εξαφανίζεται και όλες αυτές οι αμερικάνικες ταινίες, απλά δεν τα αντέχω (αν και στην Αστερούπολη Ιωαννίνων που πήγα ξεσάλωσα, αλλά μπορεί να έφταιγε και η υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης).
 Βέβαια αυτές οι μέρες έχουν και τα θετικά τους, για την ακρίβεια δύο βασικά πράγματα. Πρώτον, ο έρωτας που ονομάζεται μελομακάρονα (πεθαίνω γι αυτά) και δεύτερον, υπάρχουν λίγες μέρες που είσαι ελεύθερος και μπορείς να κάτσεις σπίτι τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της ημέρας και να απολαύσεις τη ζεστασιά του σπιτιού (εάν υπάρχει βέβαια θέρμανση). 
 Σε αυτό το χρόνο που σου απομένει, μην τον σπαταλήσεις βλέποντας ταινίες στην τηλεόραση, έτσι και αλλιώς όλες ίδιες είναι, στο τέλος τα Χριστούγεννα σώζονται και όλοι είναι ευτυχισμένοι. Κάτσε αναπαυτικά στον καναπέ σου, χουχούλιασε όμορφα όμορφα, πάρε ένα βιβλίο της αρεσκείας σου και απόλαυσέ το! Και για να γίνει ακόμα καλύτερο φτιάξε ένα μια κούπα καφέ , γεμάτη μέχρι πάνω και από δίπλα μια πιατέλα μελομακάρονα, απλά θα είναι απόλαυση. Για πιο βράδυ η τέλεια πρόταση κόκκινο ζεστό κρασί με κανέλα.
 Τώρα αν έχεις παιδάκια πάλι είναι ευκαιρία να περάσετε μαζί δημιουργικό χρόνο, μην τα αφήσεις μπροστά από μια τηλεόραση να βλέπουν όλη μέρα παιδικά. Άσε που με τις διαφημίσεις θα σου ζητάνε ότι υπάρχει σε παιχνίδι. Πάρε καλύτερα κάποιο παραμύθι, ίσως με χριστουγεννιάτικες ιστορίες, αλλά να προσέξεις να μην είναι πολύ συνηθισμένες ώστε να τους κεντρίσει την προσοχή και να καθίσουν ήσυχα, φτιάξε  ζεστή σοκολάτα και διαβάστε μαζί. Θα δεις που θα το χαρείτε και οι δύο πραγματικά. Έτσι θα μάθει το παιδί να εκτιμάει το διάβασμα και τα βιβλία και αν είσαι τυχερός να του γίνει μια όμορφη συνήθεια.
 Τέλος, επειδή όλοι, όσο και αν έχουμε περιορίσει τα έξοδά μας πάντα θα υπάρχουν άτομα που στις γιορτές θα τους παίρνουμε δώρα. Αν σε κάποιον αρέσουν τα βιβλία, τότε προτίμησε αυτήν την επιλογή δώρου, ίσως μια ποιητική συλλογή θα ήταν ότι πρέπει ή διαφορετικά και ένα πιάτο μελομακάρονα είναι μια εξαιρετική ιδέα!

                                                                                          Καλές Γιορτές!


Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Τα τρία μικρά λυκάκια

 Ποιος είπε ότι τα παραμύθια είναι μόνο για μικρά παιδιά. Μπορώ να αναφέρω πολλά παραδείγματα γνωστών μου (μαζί και εγώ) που τρελαίνονται να ακούνε ή να διαβάζουν παραμύθια. Προσωπικά μου αρέσει πολύ να διαβάζω και ιδιαίτερα παραμύθια που δεν είναι κλασικά αλλά που έχουν κάτι καινούριο και είναι πλούσια σε φαντασία.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Λήθη

 Είναι ωραίο μετά από μια κουραστική εβδομάδα τρεξίματος, δουλειάς και ξενυχτιού να έχεις κοιμηθεί πάνω από οχτώ ώρες και να ξυπνάς με την ησυχία σου το πρωί της Κυριακής να φτιάχνεις έναν ωραίο καφέ να τρως το πρωινό σου και να αποφασίσεις να διαβάσεις κάτι για να περάσει δημιουργικά η ώρα σου και να ξεχαστείς λίγο από την καθημερινότητα. Έτσι λοιπόν και εγώ αφού κατάφερα  να έχω έναν ξεκούραστο και ωραίο ύπνο ξύπνησα και αφού άνοιξα τον υπολογιστή έκατσα να διαβάσω ένα ποίημα που μου έστειλε η Αρετή.
 Προσωπικά προτιμώ την πεζογραφία, λίγα είναι τα ποιήματα που έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει. Ωστόσο θεωρώ ότι για να γράψεις ποίηση πρέπει να είσαι πιο ρομαντική και ευαίσθητη φύση και να μπορείς να εκφράσεις όσα θέλεις σε συνδυασμό με την οργάνωση και και τη ρυθμικότητα. Έτσι και η Αρετή μέσα από ένα ποίημα εκφράζει αυτό που πολλοί το έχουμε νιώσει και σκεφτεί μετά από μια έντονη ερωτική απογοήτευση ή μια εγκατάλειψη από τον/την αγαπημένο/η μας. Όλοι, τουλάχιστον στην αρχή που είναι πρόσφατο το "τραύμα", θέλουμε να ξεχάσουμε και να προχωρήσουμε  χωρίς να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε αυτά που περάσαμε. Όμως, έστω για μένα, αν και στην αρχή θες να ξεχάσεις, στο τέλος σκέφτεσαι τις ωραίες στιγμές και όσα κέρδισες από μια εμπειρία, είτε είναι μια σχέση είτε ένα σκίρτημα στην καρδιά και καταλήγεις έτσι απλά να συνεχίσεις από εκεί που σταμάτησες.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Γκιοβάννα

 Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος κατέχει για μένα μια εξαιρετική θέση, διότι τα μυθιστορήματά του ήταν από τα πρώτα που διάβασα και μαζί με τον Coelho με έκαναν να αγαπήσω τη λογοτεχνία και να διαβάζω περισσότερα βιβλία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ- 14 ετών-τη συγκίνηση που ένιωσα όταν διάβασα πρώτη φορά τον "Κόκκινο Βράχο". Επιπλέον ο Ξενόπουλος είναι από τους πρώτους λογοτέχνες στην Ελλάδα που στρέφεται στη μεσαία-αστική τάξη (ήταν άλλωστε ο εισηγητής του αστικού μυθιστορήματος). Τέλος, τον ξεχωρίζω γιατί σε πολλά έργα του ο τόπος δράματος είναι η Ζάκυνθος (τόπος καταγωγής του και δικός μου), ανατριχιάζω όταν διαβάζω για τον τόπο μου πως ήταν έναν αιώνα πριν και πολλά στοιχεία του νησιού έχουν μείνει ίδια από τότε.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Κάθε πράγμα στον καιρό του...

 Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα πρωινό καφέ διότι συνδυάζει δύο υπέροχα πράγματα, τέλεια γεύση και ενέργεια (οι λάτρεις του καφέ με καταλαβαίνουν) και αφού χάρη στη βοήθεια αυτού του "μαγικού" φίλτρου-που ευχαριστώ το Θεό για την ανακάλυψή του- ξύπνησα και πλέον δεν με ενοχλεί το φως της μέρας, θα ήθελα να πω τη γνώμη μου πάνω σε ένα θέμα.
 Έχω παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι κάνουν τη λάθος επιλογή βιβλίου για ανάγνωση. Ας πάρουμε τις εποχές, για παράδειγμα το καλοκαίρι που και οι περισσότεροι είτε θα πάμε σε μια παραλία είτε θα καθίσουμε στο μπαλκονάκι μας ή στην αυλή μας, θα πάρουμε ένα βιβλίο να διαβάσουμε και μάλιστα θα κάνουμε πολύ καλά, όμως το βιβλίο που διαλέξαμε είναι πάντα η σωστή επιλογή; Η απάντηση είναι όχι, γιατί δεν γίνεται να βράζει ο τόπος, να υπάρχουν παιδάκια που φέρονται λες και τα έβγαλαν από το κλουβί και συγχρόνως μαμάδες που φωνάζουν "Κωστάκηηηηη, μην πας βαθιά και πνιγείς και έλα δω να φας τα κεφτεδάκια σου..." και άλλα τόσα θαυμαστά που συναντάμε, ειδικά στις ελληνικές παραλίες, και συ να πηγαίνεις με τον Kafka στην παραλία να διαβάσεις. Πάρε κάτι πιο εύκολο, κάτι που δεν θα χρειαστεί να πολυσκεφτείς, πολύ απλά γιατί τέτοιες ώρες η συγκέντρωσή σου είναι μηδαμινή. Και όχι δεν θα φανείς πιο έξυπνος και πιο ψαγμένος αν σκάσεις στην παραλία με τον Kafka ή τον Dostoevsky. Αυτοί είναι λογοτέχνες που ταιριάζουν το χειμώνα, όταν κάνει κρύο και έξω βρέχει, εσύ δεν μπορείς να πας πουθενά και αποφασίζεις να μείνεις σπίτι, φτιάχνεις μια ζεστή σοκολάτα ή βάζεις ένα ποτήρι κρασί και απολαμβάνεις κλασικά βαριά βιβλία, μπορείς να υπογραμμίσεις φράσεις που σου άρεσαν, να ξαναδιαβάσεις σημεία-κλειδιά, να ψάξεις κάτι παραπάνω για τον συγγραφέα και το βιβλίο του και τότε θα τα ευχαριστηθείς πραγματικά, στην παραλία θα πεις "κουράστηκα, καλύτερα να έπαιρνα ένα περιοδικό να διαβάσω ή κάτι πιο ευκολονόητο", εκτός άμα έχεις ξαναδιαβάσει κάποιο βιβλίο και είσαι εξοικειωμένος με τα πιο δύσκολα, τότε πάω πάσο. Αυτό,βέβαια, με φέρνει σε ένα άλλο θέμα.
 Οι περισσότεροι κάνουν ένα μεγάλο λάθος, μπορεί να μην έχουν ξαναπιάσει λογοτεχνικό βιβλίο στα χέρια τους και να αποφασίσουν να ξεκινήσουν το διάβασμα, για παράδειγμα με βιβλία όπως "Οι 'Άθλιοι" ή "Πόλεμος και Ειρήνη" που θέλεις να τα διαβάσεις τουλάχιστον μήνα και να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος για να θυμάσαι ονόματα και καταστάσεις που είναι σημαντικά για την εξέλιξη της ιστορίας. Υπάρχουν βιβλία που διαβάζονται εύκολα και γρήγορα και συγχρόνως σου δίνουν τροφή για σκέψη, για παράδειγμα μπορείς να ξεκινήσεις με Coelho. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο με την ποίηση, για το λόγο ότι είναι πιο δύσκολη στην κατανόηση, δεν είναι απαραίτητον να ξεκινήσεις με Eliot ή Εμπειρίκο, διάβασε πρώτα Καβάφη ή Λειβαδίτη.
 Γενικότερα, όμως, το διάβασμα είναι μια ωραία διαδικασία αρκεί να το κάνεις σωστά, να το χρησιμοποιείς για να ανοίξεις τους ορίζοντες σου και να γίνεις εσύ καλύτερος και όχι για να το παίζεις πιο έξυπνος και πιο καλλιεργημένος. Επιπλέον η ανάγνωση λογοτεχνίας είναι μια διαδικασία που ενεργοποιεί τη μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου, τη φαντασία.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Έγκλημα και Τιμωρία

"Πού το διάβασα" σκεφτόταν ο Ρασκόλνικωφ προχωρώντας πιο πέρα "πού το διάβασα πως ένας καταδικασμένος σε θάνατο, μια ώρα πριν απ'την εκτέλεση λέει ή σκεφτόταν πως αν αναγκαζόταν να ζήσει κάπου σ'ένα ψηλό μέρος, σ'ένα απότομο βράχο και σ'έναν τόσο στενό τόπο, ώστε να χωράνε μοναχά τα δυο του πέλματα και γύρω γύρω να'ναι βαθιά χαράδρα, ωκεανοί, αιώνιο σκοτάδι, αιώνια μοναξιά και αιώνια θύελλα και να μένει όρθιος σε μια πήχη χώρο όλη του τη ζωή χίλια χρόνια μια ολόκληρη αιωνιότητα, ο κατάδικος λέει πως είναι καλύτερα να ζήσει έτσι παρά να πεθάνει τώρα αμέσως! Μοναχά να ζήσει, να ζήσει, μοναχά να ζήσει! Ας ζήσει, όπως και να'ναι φτάνει μοναχά να ζήσει! Τι μεγάλη αλήθεια! Θεέ μου, τι μεγάλη αλήθεια! Ο άνθρωπος είναι άτιμος! Και είναι άτιμος εκείνος που τον λέει άτιμο γι'αυτό." πρόστεσε ύστερα από λίγο.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

Ο Χειμώνας

 Είναι ωραίο όταν νέοι άνθρωποι που ασχολούνται με τη συγγραφή, έχουν το θάρρος να δημοσιεύσουν κάτι από το υλικό τους και την τόλμη να το δείξουν στον κόσμο. Έτσι, λοιπόν, αφού μίλαγα σε μια φίλη μου για το blog μου και καθώς ήξερα ότι και η ίδια ασχολείται με τη συγγραφή της ζήτησα να μου στείλει κάποια από τα γραπτά της. Χαίρομαι που δεν ντράπηκε και σήμερα εγώ πρώτη από όλους θα δείξω κάτι από τη δουλειά της.
 Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να πω για το κείμενο, για το λόγο ότι με την Αρετή κάνουμε πολύ παρέα και δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει αντικειμενικότητα στα λόγια μου. Αυτό που έχω να πω είναι ότι πρόκειται για ένα δοκίμιο που ταιριάζει να το διαβάσεις αυτή την εποχή,αλλά και να αναλογιστείς αυτά που εκφράζει. Εγώ το διάβασα ενώ δίπλα μου είχα μια ζεστή κούπα με καφέ και ομολογώ ότι είναι μια πολύ ωραία πρώτη προσπάθεια και ελπίζω να συνεχίσει έτσι...

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Ο Αλχημιστής

"-Πρόκειται για ένα βιβλίο που λέει ό,τι λένε σχεδόν όλα τα βιβλία, συνέχισε ο γέρος. Για την αδυναμία των ανθρώπων να ορίζουν την ίδια τους τη μοίρα. Στο τέλος, καταφέρνει να κάνει τους πάντες να πιστέψουν στο μεγαλύτερο ψέμα του κόσμου.
-Και ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα του κόσμου; ρώτησε έκπληκτο το αγόρι.
-Είναι το εξής: κάποια στιγμή χάνουμε την ικανότητα να ελέγχουμε τη μοίρα μας και βρισκόμαστε στο έλεος της μοίρας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα του κόσμου."

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Το Όνομα του Ρόδου

"Σκέψου ένα ποτάμι βαθύ και επιβλητικό, που τρέχει για πολλά μίλια ανάμεσα σε στερεές όχθες κι εσύ ξέρεις που βρίσκεται το ποτάμι, πού το ανάχωμα και πού σταματάει η γη. Σε κάποιο σημείο το ποτάμι, κουρασμένο, επειδή έτρεξε για πολύν καιρό και μεγάλη απόσταση, επειδή πλησιάζει τη θάλασσα, που μέσα της χάνονται όλα τα ποτάμια, δεν ξέρει πια τι είναι. Καταλήγει σε δέλτα. Παραμένει ίσως ένας κυρίως κλάδος του, όμως πολλοί ξεφεύγουν προς κάθε κατεύθυνση, και άλλοι συρρέουν πάλι μαζί, κι εσύ δεν ξέρεις πια τι δημιουργείται κι από που, και κάποτε δεν ξέρεις αν είναι ακόμη ποτάμι ή θάλασσα..."

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Γιατί έφτιαξα το livre et le café...

 Τώρα πρόσφατα έκλεισε ένας κύκλος που κράτησε τέσσερα χρόνια και ενώ είχα φτιάξει μία καθημερινότητα που είχε να κάνει με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και με πράγματα που μου άρεσαν να ασχολούμαι τώρα πρέπει να ξεκινήσω πάλι από την αρχή. Πρέπει να γνωρίσω ανθρώπους και να κάνω καινούριες παρέες (σε αυτό είμαι σε πολύ καλό δρόμο, ευτυχώς!), πρέπει να βρω μαγαζιά που μου αρέσουν και με αντιπροσωπεύουν ώστε να μην κάθομαι στο σπίτι και να λέω "εδώ τα περνάω καλύτερα" και τέλος πρέπει να βρω ασχολίες που να με κάνουν να περνάω καλά και δημιουργικά το χρόνο μου. Και εδώ κολλάει το blog το οποίο το έφτιαξα ως μία δημιουργική ασχολία, να γράφω κυρίως για βιβλία που διάβασα τι εντύπωση μου έκαναν και γιατί αξίζει να τα διαβάσουμε ή και να μη τα διαβάσουμε... Τα τελευταία χρόνια είχα σταματήσει να διαβάζω βιβλία που δεν είχαν να κάνουν με τη σχολή μου και κυρίως λογοτεχνικά και ήταν κάτι που μου είχε λείψει τελικά. Γενικότερα θεωρώ ότι ένα βιβλίο αξίζει γιατί μαθαίνεις, γνωρίζεις κάτι πέρα από σένα, σε βάζει σε μια διαδικασία να σκεφτείς, συγχρόνως -όπως διάβασα- πρόσφατα σε μια έρευνα- σε κάνουν πιο έξυπνο γιατί μπαίνεις στη διαδικασία να συγκεντρωθείς, όσο πιο δύσκολο το βιβλίο τόσο πιο πολύ βοηθάει και τέλος και πιο σημαντικό για εμένα, όταν διαβάζεις μια ιστορία σε ένα βιβλίο ενεργοποιείς τη φαντασία σου ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία που μπορείς να έχεις στη διάθεση σου! Ελπίζω όσοι διαβάσετε στο blog μου να σας εμπνεύσουν αυτά που έγραψα και αντί να καθίσετε μπροστά από μία οθόνη, να φτιάξετε ένα καφέ (ή ότι προτιμάει ο καθένας) και να απολαύσει το διάβασμα ενός βιβλίου...