Μαύρα Σκυλιά

 Ήμουν έτοιμος να διαμαρτυρηθώ, αλλά μ' εμπόδισε μ' ένα κούνημα του χεριού.

 "Θα τα πω και πάλι, έτσι και αλλιώς. Έχω κουραστεί. Θα πρέπει να φύγεις σε λίγο. Και θέλω να ξαναπούμε το όνειρο. Θέλω να είμαι σίγουρη ότι το έχεις γράψει σωστά."

 Δίστασε, συγκεντρώνοντας δυνάμεις για τον τελευταίο μονόλογο του απογεύματος.

 "Το ξέρω, όλοι πιστεύουν ότι παραέδωσα σημασία στο γεγονός-μια νέα γυναίκα που τρομοκρατείται από δυο σκυλιά σ' ένα εξοχικό μονοπάτι. Περίμενε όμως να έρθει η εποχή που θα πρέπει να βγάλεις νόημα από τη ζωή σου. Είτε θ' ανακαλύψεις ότι παραείσαι γέρος και τεμπέλης για να το προσπαθείς, ή θα κάνεις ό,τι έκανα εγώ, θα ξεχωρίσεις ένα συγκεκριμένο συμβάν, θα βρεις μέσα σε κάτι συνηθισμένο και εξηγήσιμο ένα μέσον για να εκφράσεις αυτό που ειδάλλως μπορεί να έχανες- μια σύγκρουση, μια αλλαγή διάθεσης, μια νέα κατανόηση των πραγμάτων. Δεν λέω ότι αυτά τα ζώα ήταν τίποτε άλλο από αυτό που έδειχναν. Παρά τα όσα λέει ο Μπέρναρντ, δεν πιστεύω πως ήταν δαιμόνια του Σατανά, ούτε σκυλιά της κόλασης, ούτε οιωνοί του Θεού ή ό,τι άλλο λέει στον κόσμο ότι πιστεύω εγώ. Αλλά υπάρχει μια όψη της ιστορίας που προτιμάει να αποσιωπά. Την επόμενη φορά που θα τον δεις, βαλ' τον να σου διηγηθεί τι μας είπε γι' αυτά τα σκυλιά ο δήμαρχος του Σαιν Μωρίς. Θα τα θυμάται. Ήταν ένα μακρύ απόγευμα στη βεράντα του Οτέλ ντε Τιγιέλ. Δεν τα έχω μυθοποιήσει αυτά τα ζώα. Τα χρησιμοποίησα. Με απελευθέρωσαν. Ανακάλυψα κάτι."

Νυχτερίδες

"...δεν μου αρέσει τίποτα,δεν μπορούσα να φύγω, δεν είναι μόνο τα λεφτά, είναι που δεν έχω δύναμη, δεν έχω καμία δύναμη, δεν έχω δύναμη.
...
 Ο πιο άρρωστος δεν είναι ο άρρωστος. Πιο άρρωστος είναι αυτός που μένει με τον άρρωστο. Είναι διπλά άρρωστος. 
 Υπάρχουν και αυτοί που δεν έχουν δύναμη. Υπάρχουμε και εμείς. Κυκλοφορούμε κι εμείς στο δρόμο κάπου θα έχουμε σκουντήξει ο ένας τον άλλο κατά λάθος, πετάμε κι εμείς τα σκουπίδια μας στους πράσινους κάδους, πηγαίνουμε κι εμείς σινεμά, σίγουρα θα έχουμε σταθεί δίπλα δίπλα περιμένοντας να πρασινίσει το φανάρι και σε μπαράκια πηγαίνουμε, απλώς είμαστε αδύναμοι, υπάρχουμε αλλά δεν έχουμε δύναμη. Στο δρόμο περπατάμε κανονικά όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι, περπατάμε κανονικά κανονικά στα δύο μας πόδια, απλώς στο σπίτι μας πέφτουμε συνήθως στα τέσσερα και μαζεύουμε γυαλάκια ή χαζεύουμε μέσα σε τρύπες από λεκάνες, υπάρχουμε όμως. Δεν είμαστε ζόμπι."
                                                                                                                  
                                                                                                              ("Τρύπα" Νυχτερίδες)

Καλή χρονιά!

 Αν και αυτή η περίοδος γιορτών δεν είναι το καλύτερο μου πάντα από μικρή μου άρεσε να βρίσκω αφορμές για να ευχηθώ κάτι σε κάποιον και γενικότερα να λέω "Χρόνια πολλά". Οπότε εύχομαι να είναι ένας ωραίος και δημιουργικός χρόνος, το κυριότερο που θέλω να ευχηθώ είναι υγεία, γιατί για τα υπόλοιπα μεγάλο μέρος ευθύνης έχουμε εμείς, αν θα περάσουμε καλά και αν πραγματικά κάνουμε πράγματα για εμάς τους ίδιους και για τους ανθρώπους που είναι γύρω μας και όχι μόνο. Υγεία, λοιπόν, αυτό χρειάζεται και καθαρή σκέψη.
 Τώρα για τους βιβλιοφάγους θα ευχηθώ να είναι ακόμη μία χρονιά που θα έχουν συντροφιά όμορφα βιβλία που θα ταξιδεύουν το μυαλό και πάντα να κρατάνε έστω ένα μικρό κομματάκι από τις ιστορίες που διαβάζουν και να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, αυτό βέβαια ισχύει για όλους μας δεν είναι απαραίτητο να είσαι βιβλιοφάγος. Ακόμα και τα βιβλία που δεν μας άρεσαν να σκεφτούμε γιατί και να μάθουμε ακόμα και από αυτά.
 Μακάρι το 2016 να είναι γεμάτο με βιβλία, καφέδες και με όμορφες παρέες!