Γκόλφω

ΓΚΟΛΦΩ:

Αχ! Η αγάπη, μάνα μου, πεντάκριβη μανούλα,
χόρτο δεν είναι για να βγει με τόση ευκολία.
Είναι δεντρί βαθύριζο, π' αν θες για να το βγάλεις,
πριχού μονάχο μαραθεί, σ' οργώνει την καρδιά σου,
βγαίνει μαζί με την καρδιά. Είν' η αγάπη βάτος,
π' αν τύχει, μάνα, και πιαστείς μέσα στις αγκαθιές του 
δεν ξεμπερδεύεις εύκολα, θα φύγεις λαβωμένη.
Είν' η αγάπη θάλασσα που γλυκοκυματίζει,
κι αν τύχει τα γαλάζια της νερά σε ξεγελάσουν,
τις ομορφιές της λιμπιστείς κι απλώσεις τα πανιά σου,
δεν είναι, μάνα, βολετό πίσω για να γυρίσεις,
κι αν σε βοηθήσουν οι καιροί, με κίνδυνο μεγάλο
στην άλλη άκρη θε να βγεις, αλλιώτικα εχάθης.
Είν' η αγάπη, μάνα μου!...

ΜΑΝΦΡΕΝΤ

ΜΑΝΦΡΕΝΤ

...
Αλλά η θλίψη θα 'πρεπε να είναι ο οδηγός τον σοφών,
η λύπη είναι γνώση:
εκείνοι που ξέρουν τα περισσότερα 
πρέπει να θρηνούν βαθύτερα για τη μοιραία αλήθεια,
το δέντρο της γνώσης δεν είναι αυτό της ζωής.
Δοκίμασα τη φιλοσοφία και την επιστήμη,
και τις πηγές του μυστηρίου και τη σοφία του κόσμου,
και το μυαλό μου έχει τη δύναμη να τα κάνει όλα αυτά κτήμα του -
αλλά δεν ωφελούν
έχω κάνει καλό σε ανθρώπους,
και έχω γνωρίσει την καλοσύνη
ακόμα και ανάμεσα σε ανθρώπους -
αλλά αυτό δεν ωφέλησε,
είχα τους εχθρούς μου,
και κανείς τους δεν με έκανε να σαστίσω,
πολλοί χάθηκαν μπροστά μου
αλλά αυτό δεν ωφέλησε, 
το καλό, ή το κακό, η ζωή, οι δυνάμεις, τα πάθη,
όλα όσα βλέπω στ' άλλα όντα,
ήταν για μένα σαν τη βροχή πάνω στην άμμο,
από εκείνη την ακατανόμαστη ώρα.
Τον τρόμο δεν τον γνωρίζω, 
και νιώθω την κατάρα να μην έχω φυσικό φόβο,
ούτε αδύναμο σφυγμό, 
που να χτυπά μ' ελπίδες ή ευχές,
ή με μύχια αγάπη για κάτι πάνω στη γη.
...