Ο Παχόμ, ο νοικοκύρης του σπιτιού, άκουσε τις φλυαρίες των γυναικών καθισμένος στη σόμπα.
"Πράγματι, αυτή είν' η αλήθεια" σκέφτηκε. "Δουλεύοντας από τα γεννοφάσκια μας στη μητέρα γη, εμείς οι μουζίκοι δεν έχουμε καιρό να σκοτίζουμε το μυαλό μας με ανοησίες. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η γη είναι λιγοστή! Αν είχαμε άφθονη γη, δεν θα φοβόμουν κανένα, μήτε το Σατανά τον ίδιο!"
Οι κυράδες ήπιαν το τσάι τους, φλυάρησαν λίγο για φορέματα, τέλος καθάρισαν το τραπέζι και πήγαν για ύπνο.
Αλλά ο Σατανάς καθόταν πίσω από τη σόμπα και τ' άκουσε όλα. Χαιρόταν που η γυναίκα του αγρότη είχε κάνει τον άντρα της να καυχηθεί με τη σκέψη ότι, αν είχε μπόλικη γη, ο Σατανάς δεν θα μπορούσε να τον εξουσιάσει.
"Ωραία!" σκέφτηκε ο Σατανάς. Έχουμε αγώνα. Θα σου δώσω άφθονη γη. Και μ' αυτή, θα γίνεις δικός μου."
