Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Ένας χρόνος...


Είναι ανακούφιση να ξέρεις ότι συνεχίζεις να κάνεις κάτι που σου αρέσει και σε εκφράζει και συγχρόνως δεν το βαριέσαι και έχεις την όρεξη να το πας παραπέρα, όταν μάλιστα αυτό είναι κάτι δημιουργικό. Ένα χρόνο τώρα προσπαθώ να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου και τα αισθήματά μου από τα βιβλία που διαβάζω σε σας που με τη σειρά σας διαβάζεται εμένα (το ελπίζω δηλαδή). Μακάρι να προλάβαινα να γράψω για όλα τα βιβλία που διαβάζω αλλά δυστυχώς αυτό είναι αδύνατον, ωστόσο όποτε έχω χρόνο κάθομαι με αφοσίωση να μιλήσω με τον δικό μου τρόπο για εκείνα τα έργα που μου κίνησαν πιο πολύ το ενδιαφέρον και να το μοιραστώ αυτό μαζί σας, διότι στα χρόνια που ζούμε με το πνευματικό επίπεδο να κατεβαίνει αντί να ανεβαίνει (κάτι που είναι απαράδεχτο καθώς πλέον οι περισσότεροι έχουμε πρόσβαση στα βιβλία) είναι ωραίο να προσπαθεί ο καθένας να παροτρύνει τους γύρω του να καταπιαστούν με ένα βιβλίο και να επωφεληθούν από αυτό.
Το διάβασμα είναι μαγεία, δεν είναι αγγαρεία όπως κακώς μας μαθαίνουν από το σχολείο, σου ανοίγει ορίζοντες που ποτέ δεν είχες φανταστεί ότι υπάρχουν, είναι μια μορφή τέχνης που με λίγη προσπάθεια και καλή θέληση είναι ανοιχτή σε όλους. Για μένα ένα καλό βιβλίο σε συνδυασμό με ένα φλιτζάνι καφέ είναι ότι καλύτερο μπορείς να έχεις όταν κάποιος αποφασίσει να καθίσει σπίτι. Βέβαια υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα και δημιουργικά πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος στο σπίτι, γι αυτό το λόγο φέτος θα αρχίσω να γράφω και για ταινίες που-κατά τη γνώμη μου πάντα-αξίζει κάποιος να τις δει. Έτσι συνεχίζω και φέτος να διαβάζω βιβλία, αλλά και να βλέπω ταινίες, με σκοπό να μοιράζομαι τις εντυπώσεις μου μαζί σας. Και επειδή ο χειμώνας έρχεται, ας είναι καλός για όλους μας και δημιουργικός!

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ

Αχ, αχ ω γενεές των θνητών,
πόσον εγώ τη ζωή σας
και το μηδέν ένα τάχω!
Γιατί ποιος άνθρωπος, ποιος,
την ευτυχία χαίρεται αλλιώς,
παρά σα μιαν ονειροφαντασία,
που αφού θα την ονειρευτή
γυρνάει και φεύγει;
Τη δικιά σου τη μοίρα,
τη δικιά σου παράδειγμα παίρνω,
ταλαίπωρε Οιδίποδα, 
και τίποτ' απ' τανθρώπινα
δε μακαρίζω.
Αυτός όσο κανείς πιο μακρυά
σαϊτεύοντας κέρδισε 
την πιο ασύγκριτη ευτυχία
και αφού ξολόθρεψε, ω Δία,
τη χρησμωδό τη γαμψωνύχη,
πύργος της χώρας μου στυλώθηκε
στο θάνατο καταντικρύ.
Γι' αυτό από τότε 
βασιλιάς μου, ω Οιδίπου
ωνομάστηκες και με μεγάλες
τιμές εδοξάστηκες,
στην τρανήν αφεντεύοντας 
μέσα τη Θήβα.
Και τώρα ποιος αθλιότερος ν' ακούς,
ποιος σαν κι αυτόν μέσα σε τέτοιες κατάρες 
και τέτοιες άγριες συμφορές
να βρέθηκε με μια στροφή της τύχης;
Ω, αλλίμονο σου, Οιδίποδα ξακουστέ,
που εσένα, το παιδί,
το ίδιο με τον πατέρα
λιμάνι φοβερό
σε χώρεσε, νύμφιος να πέσης!
Πώς το δυνάστηκαν, μα πώς
οι πατρικές σου οι αυλακίες 
τόσον καιρό, ταλαίπωρε,
αμίλητα να σε υποφέρουν;
Μα σε ήυρε τέλος, δίχως να το θες,
ο χρόνος, π' όλα βλέπει, και τον δίκασε
το γάμο τον κακόγαμο,
που ο ίδιος και γεννούσε και γεννίοταν.
Αλίμονό σου, ω του Λάιου γυιε,
άμποτ' εγώ ποτέ
να μη σε είχα γνωρίση
γιατί πικρά θρηνώ 
και από καρδιάς το κλάμα χύνω.
Όμως, να πω και το σωστό,
χάρη σε σένα μπόρεσα
να ξανασάνω εγώ
κι ύπνο στα μάτια μου να δώσω.

Τέταρτο Στάσιμο
Χόρός
Μετάφραση: Ιωάννης Γρυπάρης