Γκιοβάννα

 Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος κατέχει για μένα μια εξαιρετική θέση, διότι τα μυθιστορήματά του ήταν από τα πρώτα που διάβασα και μαζί με τον Coelho με έκαναν να αγαπήσω τη λογοτεχνία και να διαβάζω περισσότερα βιβλία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ- 14 ετών-τη συγκίνηση που ένιωσα όταν διάβασα πρώτη φορά τον "Κόκκινο Βράχο". Επιπλέον ο Ξενόπουλος είναι από τους πρώτους λογοτέχνες στην Ελλάδα που στρέφεται στη μεσαία-αστική τάξη (ήταν άλλωστε ο εισηγητής του αστικού μυθιστορήματος). Τέλος, τον ξεχωρίζω γιατί σε πολλά έργα του ο τόπος δράματος είναι η Ζάκυνθος (τόπος καταγωγής του και δικός μου), ανατριχιάζω όταν διαβάζω για τον τόπο μου πως ήταν έναν αιώνα πριν και πολλά στοιχεία του νησιού έχουν μείνει ίδια από τότε.

Η ιστορία αφορά ένα κορίτσι 17 χρονών, τη Γκιοβάννα, κόρη αριστοκρατικής οικογένειας, όπου η ομορφιά της είναι ισάξια μ'αυτή ενός αγγέλου. Εξαιτίας της αιθέριας παρουσία της από πολύ μικρή είχε ερωτικές περιπέτειες και ενώ η ίδια κάθε φορά αγαπούσε τον καθένα πραγματικά και περισσότερο από τον προηγούμενο, όλες οι ιστορίες αγάπης που έζησε είχαν την ίδια κατάληξη, την εγκατάλειψή της, χωρίς όμως να ξέρει η ίδια τι έκανε λάθος.

 Η "Γκιοβάννα" είναι μια παλιά Ζακυνθινή ιστορία, την οποία παίρνει ο Ξενόπουλος και της δίνει μορφή μυθιστορήματος. Με αυτή την ιστορία ο Ξενόπουλος δείχνει πως ακόμα και αν έχεις αγγίξει την ευτυχία, στο τέλος μπορεί να χάσεις τα πάντα και πολλές φορές χωρίς εσύ να φταις σε τίποτα.

 Σε ένα ακόμα έργο του βάζει στο επίκεντρο μια τραγική ηρωίδα, που δρα και ζει στη Ζάκυνθο, άλλωστε στα έργα του πάντα αντλεί υλικό από τη Ζάκυνθο ή την Αθήνα, όπου σπούδασε και έζησε. Ο έρωτας και εδώ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και είναι η αφορμή για να ξεκινήσει η δράση. Συγχρόνως οι περιγραφές σε μεταφέρουν σ'ένα άλλο κλίμα, στο κλίμα εκείνης της εποχής, δεν μπορείς βέβαια να ταυτιστείς, αλλά σίγουρα θα παρατηρήσεις και θα μαγευτείς με τον τρόπο ζωής των ανθρώπων. Είναι μια απλή ιστορία που ωστόσο δεν παύει να περιγράφει την πραγματικότητα του τότε και είναι μια καλή πρόταση για να διαβάσεις σ'ένα ταξίδι ή αν έχεις κουραστεί από πιο βαριά λογοτεχνία. 

 Και αν μερικοί κατηγόρησαν τον Ξενόπουλο ως απλοϊκό ή ότι ακολουθούσε τις απαιτήσεις του αναγνωστικού του κοινό, ο ίδιος λέει: Εγώ γράφω διηγήματα για τον κόσμο, και θέλω να τα χαίρεται ο κόσμος. Ο κόσμος με νιώθει, ο κόσμος με διαβάζει, ο κόσμος με αγοράζει. Μου αρέσει κάθε γραφτό να είναι στη μορφή του τόσο απλό, ώστε με την ίδια σχεδόν άνεση  να μπορεί να το διαβάζει και ένας μαθητής του Γυμνασίου και ο κύριος Παλαμάς. Δεν αγαπώ τα σύννεφα και τα σκοτάδια, με τραβά η ξαστεριά, το φως. Εσπούδασα μαθηματικά στα νιάτα μου κι εσυνήθισα να λέγω τα πράγματα απλά και καθαρά και ξάστερα."

Ζάκυνθος: πλατεία Αγίου Μάρκου

Πηγές: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9E%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

"Γκιοβάννα" Γρηγόριος Ξενόπουλος, εκδόσεις "Αδελφοί Βλάσση"