Λήθη

 Είναι ωραίο μετά από μια κουραστική εβδομάδα τρεξίματος, δουλειάς και ξενυχτιού να έχεις κοιμηθεί πάνω από οχτώ ώρες και να ξυπνάς με την ησυχία σου το πρωί της Κυριακής να φτιάχνεις έναν ωραίο καφέ να τρως το πρωινό σου και να αποφασίσεις να διαβάσεις κάτι για να περάσει δημιουργικά η ώρα σου και να ξεχαστείς λίγο από την καθημερινότητα. Έτσι λοιπόν και εγώ αφού κατάφερα  να έχω έναν ξεκούραστο και ωραίο ύπνο ξύπνησα και αφού άνοιξα τον υπολογιστή έκατσα να διαβάσω ένα ποίημα που μου έστειλε η Αρετή.

 Προσωπικά προτιμώ την πεζογραφία, λίγα είναι τα ποιήματα που έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει. Ωστόσο θεωρώ ότι για να γράψεις ποίηση πρέπει να είσαι πιο ρομαντική και ευαίσθητη φύση και να μπορείς να εκφράσεις όσα θέλεις σε συνδυασμό με την οργάνωση και και τη ρυθμικότητα. Έτσι και η Αρετή μέσα από ένα ποίημα εκφράζει αυτό που πολλοί το έχουμε νιώσει και σκεφτεί μετά από μια έντονη ερωτική απογοήτευση ή μια εγκατάλειψη από τον/την αγαπημένο/η μας. Όλοι, τουλάχιστον στην αρχή που είναι πρόσφατο το "τραύμα", θέλουμε να ξεχάσουμε και να προχωρήσουμε  χωρίς να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε αυτά που περάσαμε. Όμως, έστω για μένα, αν και στην αρχή θες να ξεχάσεις, στο τέλος σκέφτεσαι τις ωραίες στιγμές και όσα κέρδισες από μια εμπειρία, είτε είναι μια σχέση είτε ένα σκίρτημα στην καρδιά και καταλήγεις έτσι απλά να συνεχίσεις από εκεί που σταμάτησες.

ΛΗΘΗ 

Λήθη ωραία λέξη και δύσκολη

Τ ο να ξεχάσεις είναι δύσκολο 

Τα γεγονότα της ζωής είναι

σαν χαρακιές στο δέρμα , σε σημαδεύουν.

Λήθη τι αστεία λέξη

Πολλοί την κοροϊδέψανε

πολλοί την περιπαίξανε

Μα κανείς δεν την συνάντησε.

Την λήθη θέλω να γνωρίσω

για να βρω την λύτρωση μου

Το μυαλό μου είναι εικόνες γεμάτο

που να ξεχάσω τόσο επιθυμώ.

Εσένα που σε γνώρισα,

Σ' αγάπησα σαν το λουλούδι μου.

Η απουσία σου όμως με πονάει σαν αγκάθι.

Αυτήν θέλω να διαγράψω από τη μνήμη.

Να ξεχάσω θέλω το πόσο σ' ερωτεύτηκα,

το πόσο πολύ την σκέψη μου ορίζεις

το πόσο σε χρειάζομαι κοντά μου...

Μα η λήθη δεν έρχεται!

Λήθη τι περίεργη λέξη

Λήθη τι πρωτόγνωρη λέξη

Λήθη τι δυσνόητη λέξη

Τι λήθη είναι που φοβάμαι.

Αρετή Δεληγιάννη