Μαύρα Σκυλιά

 Ήμουν έτοιμος να διαμαρτυρηθώ, αλλά μ' εμπόδισε μ' ένα κούνημα του χεριού.

 "Θα τα πω και πάλι, έτσι και αλλιώς. Έχω κουραστεί. Θα πρέπει να φύγεις σε λίγο. Και θέλω να ξαναπούμε το όνειρο. Θέλω να είμαι σίγουρη ότι το έχεις γράψει σωστά."

 Δίστασε, συγκεντρώνοντας δυνάμεις για τον τελευταίο μονόλογο του απογεύματος.

 "Το ξέρω, όλοι πιστεύουν ότι παραέδωσα σημασία στο γεγονός-μια νέα γυναίκα που τρομοκρατείται από δυο σκυλιά σ' ένα εξοχικό μονοπάτι. Περίμενε όμως να έρθει η εποχή που θα πρέπει να βγάλεις νόημα από τη ζωή σου. Είτε θ' ανακαλύψεις ότι παραείσαι γέρος και τεμπέλης για να το προσπαθείς, ή θα κάνεις ό,τι έκανα εγώ, θα ξεχωρίσεις ένα συγκεκριμένο συμβάν, θα βρεις μέσα σε κάτι συνηθισμένο και εξηγήσιμο ένα μέσον για να εκφράσεις αυτό που ειδάλλως μπορεί να έχανες- μια σύγκρουση, μια αλλαγή διάθεσης, μια νέα κατανόηση των πραγμάτων. Δεν λέω ότι αυτά τα ζώα ήταν τίποτε άλλο από αυτό που έδειχναν. Παρά τα όσα λέει ο Μπέρναρντ, δεν πιστεύω πως ήταν δαιμόνια του Σατανά, ούτε σκυλιά της κόλασης, ούτε οιωνοί του Θεού ή ό,τι άλλο λέει στον κόσμο ότι πιστεύω εγώ. Αλλά υπάρχει μια όψη της ιστορίας που προτιμάει να αποσιωπά. Την επόμενη φορά που θα τον δεις, βαλ' τον να σου διηγηθεί τι μας είπε γι' αυτά τα σκυλιά ο δήμαρχος του Σαιν Μωρίς. Θα τα θυμάται. Ήταν ένα μακρύ απόγευμα στη βεράντα του Οτέλ ντε Τιγιέλ. Δεν τα έχω μυθοποιήσει αυτά τα ζώα. Τα χρησιμοποίησα. Με απελευθέρωσαν. Ανακάλυψα κάτι."

 Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Ίαν Μακ Γιούαν (Ian McEwan), τα "Μαύρα Σκυλιά" που γράφτηκαν το 1992. Ο Άγγλος συγγραφέας γράφει ένα έργο που λαμβάνει χώρα  στην Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία και παρακολουθούμε μια χρονική πορεία από τις απαρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την πορεία του κομμουνισμού μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989.

 Την ιστορία αφηγείται ο γαμπρός της Τζουν και του Μπέρναρντ, ο Τζέρεμυ που έχει ζητήσει από την ίδια την Τζουν να γράψει την βιογραφία της παρ' όλες τις αντιρρήσεις της υπόλοιπης οικογένειας. Οι αναμνήσεις πετάγονται ανάκατες και μπλέκονται με το παρόν, δείχνουν την πορεία δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων. Ο ένας ακολουθεί τον ορθολογισμό και δεν ξεφεύγει από αυτόν ούτε ένα λεπτό και ο άλλος αναζητάει μέσα από σημάδια το Θεό. Οι αναμνήσεις τους συγκρούονται, αποστασιοποιούνται και διαλέγουν διαφορετικό δρόμο, όμως ο έρωτας που τρέφουν δεν παύει ούτε στιγμή και τους κάνει να πιστεύουν ο ένας στον άλλον.

 Τα μαύρα σκυλιά συμβολίζουν το κακό, αυτό που υπάρχει μέσα στον κάθε άνθρωπο αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία, σε όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχει η ανθρωπότητα.

 Είναι από τα βιβλία που λέω ότι ευχαριστήθηκα στο διάβασμα. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Ίαν Μακ Γιούαν είναι απλή, χωρίς όμως να γίνεται βαρετός σε κανένα σημείο ή απλοϊκός, στην ουσία εκφράζει τα γεγονότα μέσα από τις σκέψεις των ηρώων και τις αναμνήσεις τους. Το διάβασα μέσα σε δύο πρωινά, έχοντας τον εσπρέσσο μου από δίπλα, παρακολουθούσα τις ζωές δύο ανθρώπων, που μπορεί να μην υπήρξαν στην πραγματικότητα, αλλά το φόντο της ιστορίας που τους συνοδεύει είναι αληθινό, συνειδητοποιείς ότι ακόμα και αν ένας πόλεμος τελειώσει αυτός δεν παύει να σε στοιχειώνει και να σου θυμίζει το κακό που υπάρχει, το ότι έχει αφήσει ελεύθερα τα μαύρα σκυλιά.


Πηγή:"Μαύρα σκυλιά", Ίαν Μακ Γιούαν, ΒΗΜΑ