Γκόλφω

ΓΚΟΛΦΩ:

Αχ! Η αγάπη, μάνα μου, πεντάκριβη μανούλα,
χόρτο δεν είναι για να βγει με τόση ευκολία.
Είναι δεντρί βαθύριζο, π' αν θες για να το βγάλεις,
πριχού μονάχο μαραθεί, σ' οργώνει την καρδιά σου,
βγαίνει μαζί με την καρδιά. Είν' η αγάπη βάτος,
π' αν τύχει, μάνα, και πιαστείς μέσα στις αγκαθιές του 
δεν ξεμπερδεύεις εύκολα, θα φύγεις λαβωμένη.
Είν' η αγάπη θάλασσα που γλυκοκυματίζει,
κι αν τύχει τα γαλάζια της νερά σε ξεγελάσουν,
τις ομορφιές της λιμπιστείς κι απλώσεις τα πανιά σου,
δεν είναι, μάνα, βολετό πίσω για να γυρίσεις,
κι αν σε βοηθήσουν οι καιροί, με κίνδυνο μεγάλο
στην άλλη άκρη θε να βγεις, αλλιώτικα εχάθης.
Είν' η αγάπη, μάνα μου!...

 Σε αυτό το απόσπασμά μιλάει η Γκόλφω για την αγάπη και ίσως είναι ένα από τα πιο όμορφα και συγκινητικά κομμάτια που έχουν γραφτεί για την αγάπη. Από το ερωτικό δράμα-όπως χαρακτηρίζεται και στο εξώφυλλό του βιβλίου- "Γκόλφω" του Σπυρίδωνος Περεσιάδη (1854-1918) και γράφτηκε το 1893.

 Η πλοκή ξεκινάει με τον έρωτα δύο νέων. Η όμορφη και αγνή Γκόλφω ορκίζεται παντοτινή αγάπη στον Τάσο, που ακόμα και όταν την ζητάει για γυναίκα του ο Κίτσος, ο ανιψιός του τσέλιγκα, εκείνη μένει πιστή στον όρκο της. Αφού αρραβωνιαστούν όμως,  όταν η Σταυρούλα, η κόρη του τσέλιγκα,  ζητάει για σύζυγό της τον Τάσο, εκείνος αρχίζει και προβληματίζεται. Σκέφτεται αν θα μπορούσε να ζήσει στη φτώχεια. Έτσι διαλέγει να παντρευτεί τη Σταυρούλα και ψάχνει να βρει τρόπο να το πει στην Γκόλφω. Ήδη φαίνεται, ότι κεντρικό θέμα είναι ο έρωτας και η προδοσία, ενώ δίνεται έμφαση στην ταξική ανισότητα και το χρήμα που καθορίζει τις συμπεριφορές των ανθρώπων.

 Το έργο διαδραματίζεται στα Αροάνεια των Καλαβρύτων και γράφτηκε από τον Περεσιάδη στην Ακράτα, όπου ζούσε και εκεί παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, ενώ τα επόμενα δύο χρόνια ανέβηκε στην Αθήνα και στην Πάτρα. Ο χώρος του δράματος είναι ειδυλλιακός έως βουκολικός, θα λέγαμε, και παρουσιάζει τα ψήγματα της ελληνικής υπαίθρου που υπήρχαν εκείνα τα χρόνια. Άλλωστε τότε έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα το πρόβλημα της σταφιδικής κρίσης.

 Ο Σπυρίδων Περεσιάδης, πάντως, έχει δημιουργήσει ένα πολύ όμορφο θεατρικό έργο που μπορεί να ανήκει σε άλλη εποχή και τους περισσότερους να τους ξενίζει, αλλά δεν παύει να μιλάει για το πιο διαχρονικό πράγμα όλων των εποχών στον κόσμο, τον έρωτα.

 Η "Γκόλφω" μου έδωσε προσωπικά την αίσθηση μιας άλλης εποχής, μιας άλλης Ελλάδας που υπήρξε στ' αλήθεια. Μου υπενθύμισε , ότι υπάρχει ένα αίσθημα αγνού και αθώου έρωτα , που δυστυχώς δε συναντάμε σήμερα, γεμάτο , βέβαια, μελαγχολία και συγκίνηση. Και αν υπάρχει κόσμος που γελάει ή χλευάζει το γεγονός ότι διαδραματίζεται σ' ένα βουκολικό τοπίο και αναφέρεται σε τσελιγκάτα, βοσκούς και βοσκοπούλες, να γνωρίζει ότι έχουν περάσει πάνω από εκατό χρόνια που παίζεται στο θέατρο και με μεγάλη επιτυχία (μάλιστα το 2013 παίχτηκε στο Εθνικό θέατρο). Επίσης έχουν γυριστεί δύο ταινίες. η μία το 1914 και η άλλη το 1955 από την FinosFilm (τη δεύτερη την έψαξα και την είδα και ομολογώ ότι είχε πολύ καλές ερμηνείες).

 Το βιβλίο το διάβασα αρκετά γρήγορα και εύκολα αν και στην έκδοση που το έχω δεν είχε δεκαπεντασύλλαβο (όπως το πρωτότυπο), ωστόσο διατηρεί το ρυθμό και σε συνεπαίρνει.

 Σίγουρα αποτελεί μια ωραία επιλογή και ιδιαίτερα για τους ερωτευμένους!

Πηγές: Η ΓΚΟΛΦΩ, Σπυρίδωνας Περεσιάδης, εκδόσεις: ΔΑΜΙΑΝΟΣ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CF%86%CF%89_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1_1955)